Wody występujące w Szczawnicy to w większości "szczawy", które działają bezpośrednio na błonę śluzową żołądka, pobudzając go do wzmożonego wydzielania kwasów. Są bogate w sole mineralne i mikroelementy, zawierają naturalny dwutlenek węgla. Lista dolegliwości, przy których szczególnie zaleca się picie wód jest długa..

 

"Helena" - polecana przy chorobach wrzodowych żołądka i dwunastnicy.

 

"Jan" - zalecana jest w schorzeniach dróg oddechowych i nadkwasocie żołądka, używana jest też do kąpieli mineralnych i produkcji wody stołowej Szczawniczanka. To źródło odkryte zostało w 1869 roku. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa, 

 

"Józefina" - wskazana jest przy nieżytach gardła i nosa, stanach zapalnych, astmie, rozedmie płuc, skazie moczanowej i otyłości. Jest to najstarszy zdrój szczawnicki znany już przed 1810 rokiem (w tymże roku dokonano jego pierwszego rozbioru chemicznego) jako źródło Główne. Nazwa obecna funkcjonuje od 1828 roku, pochodzi od imienia ówczesnej właścicielki zdrojów Józefiny Szalayowej. Szczawa wodorowęglanowo - chlorkowo - sodowa. 

 

"Magdalena" - zalecana przy schorzeniach dróg żółciowych i przy zaparciach. Zdrój ten został odkryty w 1939 roku przez gości szczawnickich, nazwana imieniem kuracjuszki - Magdaleny Kownackiej z Ponikwy. Szczawa wodoroweglanowo - chlorkowo - sodowo - jodkowa. 

 

"Pitoniakówka" - Zalecana przy chorobach układu trawienia. Zdrój odwiercony w 1952 roku wykonany w 1967 roku na dnie prowizorycznego ujęcia źródła (źródło podwójne), zrekonstruowany w 1973 roku. Mineralizacja wody przewyższa źródło Magdalena (3,9 g składników stałych na litr), rekordowa jest również zawartość wolnego dwutlenku węgla (2290 mg na litr). Woda posiada wysoką zwartość węglanów kwaśnych i chlorków.

 

"Stefan" - zalecana szczególnie w schorzeniach dróg oddechowych, nie zalecana jednak przy nadkwasocie żołądka. źródło to jest znane od 1822 roku. Nazwa pochodzi od imienia męęa Józefiny Stefana Szalaya. Szczawa wodorowęglanowo - chlorkowo - sodowo - jodkowa. 

 

"Wanda" - polecana przy podagrze i przy alergiach. Powstałe w 1867 roku źródło w miejscu dwóch starych zdrojów Anieli i Heleny.  Jest to szczawa wodorowęglanowo - chlorkowo - sodowo – jodowa.

 

„Szymon” -  wolno odpływająca szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-wapniowa, o stężeniu 3g składników stałych na litr i wydajności 7l/minutę. Źródło leczące niedokrwistość, "używane od niepamiętnych czasów od ludu wiejskiego do kąpieli"(J.Dietl 1858), używana do kąpieli po dziś dzień. Od ok. 1875r. zdrój zaadoptowany jako łaźnie zdrojowe. W roku 1910 powstało nowe ujęcie staraniem Adama Stadnickiego. Obecnie woda zdroju Szymon jest do publicznego użytku.